استفاده از یک نوع قهوه در دم افزار های مختلف باعث بوجود آمدن قهوههایی با خصوصیات طعمی تنواری های متفاوت میشود. طراحی دم
افزار از یکی از شش روش برای عصاره گیری از قهوه های دارای طعم یاد استفاده میکند.
خیساندن:
در این متد دمآوری ، سابهی قهوه در یک ظرف با آب داغ مخلوط شده و برای مدت زمان بخصوصی در تماس میماند.
و سپس از عصاره حاصل شده جدا میشود. زمان تماس به اندازه سابه قهوه دمای آب ، و اینکه سابه چقدر در معرض تلاطم (همزدن) و چقدر سریع از مایع عصارهگیری شده، جدا شده ارتباط دارد.
جوشاندن:
سابه ی قهوه ی در حال کم شدن در یک ظرف با آبی که جوشیده میشود در طول زمان دلخواه قاطی میشود . به واسطه بالا رفتن دمای آب تا ۱۰۰ درجه سانتیگراد و تلاطم شدید بوجود آمده به خاطر آب در حال جوش معمولا عصاره گیری کامل در طول این متد آمادهسازی اتفاق میفتد.
نفوذ یا Percolation:
سابهی قهوه در ظرفی قرار میگیرد که هم مخزن دم آوری است و هم سابه قهوه را از نوشیدنی حاصل شده جدا میکند.
یک پمپ به صورت مکرر آب داغ رو به قهوه اضافه کرده و از آن عبور میدهد. ابتدا آبی که توسط نوشیدنی عصاره
گیری شده جریان را طی می کند، روی سابه گردش میکند.
در این مورد، زمان تماس ، بستگی به اندازه سابه ، دمای آب یا عصاره و نسبت ریزش دوباره دارد.
فیلتر چکانه ای:
مانند نفوذ، سابه ی قهوه در ظرفی قرار میگیرد که هم مخزن دم آوری است و هم سابه قهوه را از نوشیدنی حاصل شده جدا میکند.
با این حال در این روش ، آب داغ فقط یکبار از قهوه جریان پیدا میکند.
عصاره از محفظه دمآوری به پارچ یا هر محفظه ی دیگری میچکد، زمان تماس اصولا بستگی به نرخ ریزش آب به محفظه دم آوری و اندازه سابه قهوه دارد. عوامل مهم دیگر شامل دمای آب، شکل محفظه (دم افزار)، و نوع فیلتر است.
فیلتر وکیوم:
این روش که از دمافزار دو محفظه ای استفاده میکند، یک واریاسیون از متد غوطه وری steeping است.
فشار بخار آب داغ را توسط یک یونیت فیلتر کننده از محفظه پایین به محفظه بالا که قهوه را در بردارد عبور میدهد.
بخار در حال فرار و هم زدن در آب و قهوه تلاطم می اندازد . وقتی بعد از زمان دلخواه حرارت رو حذف کردیم ، بخار در محفظه پایین متراکم شده و وکیوم ایجاد کرده و عصاره را از فیلتر رد کرده و قهوه را در محفظه باال به جا گذاشته و عصاره به محفظه پایین انتقال میابد. زمان تماس بستگی به سرعت تشکیل وکیوم ، خصوصیات فیلتر و اندازه سابه قهوه دارد.
نفوذ با فشار:
در محفظه دم آوری آب با فشار (حدود ۱۰-۲اتمسفر) به بستر قهوه ، که به صورت یک کیک کوچک فشرده شده است، وارد میشود.
ترکیب گرما و فشار آب از ذرات دار یا طعم یاد در قهوه عصاره گیری کرده و روغن های غیر حلال و فیبر های خیلی ریز دانه و حباب های گاز را معلق میکند و یک نوشیدنی غلیظ با ذرات حل شونده خیلی زیاد پدید می آورد.
برای درست کردن نوشیدنی یکدست ، زمان دم آوری با سرعت زیاد و اندازه سابه به شدت ریز ضروری است. دمای دمآوری بین ۹۲-۸۸ درجهی سلسیوس و کمی پایین تر از دیگر روش های دم آوری است.
نتیجهی بیشتر این روش های دمآوری نوشیدنی با کیفیتی است ، در بین این روش ها روش جوشیدن و نفوذ استثنا هستند چرا که با عصاره
گیری بیش از حد باعث بوجود آمدن طعم های نامطلوب میشوند.